ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ


Ξεδιπλώνω τα φτερά
στων αιώνων να ξεχυθώ
την αχόρταγη δίνη.

Περιδιαβαίνω των περασμένων χρόνων
τους εικονότοπους,
εποπτεύοντας των ηθών και εθίμων
την εφαρμογή.

Ανακαλύπτω το χάσμα των γενεών
στη σύλληψη και την εκτέλεση των ιδεών,
στην πρόοδο του κόσμου π' οδηγούν.

Ζω της αλαζονικής εξουσίας
την επιβολή στον άνθρωπο,
από ιδεολόγων χέρια να κατευθύνεται.

Αγναντεύω την πράσινη θάλασσα των δασών
που ορθώνει ακόμα την απεραντοσύνη της,
αλόβητη στο πάθος της οικοπεδοκτησίας.

Τα ποινικά μητρώα στο παρελθόν
βρίθουν απ' των πτωχών τα κρίματα.
Λευκά των πλουσίων τα μητρώα,
σαρκάζουν ειρωνικά.

Στων φωτισμένων σαλονιών
τη μαρμάρινη ψυχρότητα,
χοροδινίζεται χορτασμένη
η Άρχουσα Τάξη.

Κι' όλα Ιδανικά φαντάζουν
της γυάλινης βιτρίνας τα εκθέματα!

Chris-the-author: Facebook | Christophoros Pavlidis

Chris-the-author: Facebook | Christophoros Pavlidis

Aristidis 2010.WMV

ΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑΤΑ

ΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑΤΑ

Το τηλέφωνο ήχησε επίμονα για τρίτη φορά. Η Φαίη σήκωσε εκνευρισμένη το ακουστικό, έτοιμη να ξεφορτωθεί τον ενοχλητικό, όπως υπέθετε, πελάτη.

“Εφορία Καλαμαριάς. Παρακαλώ ομιλείτε”

“Φαίη μου, πολύ ενοχλημένη φαίνεσαι” ακούστηκε η γνώριμη φωνή του Κωστή, από την άλλη άκρη της γραμμής. “Ξέρεις ... σε πήρα για να σου υπενθυμίσω το σημερινό ραντεβού, που μου υποσχέθηκες.”

“Ωχού, εσύ μου έλειπες τώρα!” σιγομουρμούρισε με δυσφορία η υπάλληλος. “Αχ φίλε μου, σχεδόν το είχα ξεχάσει από τις σκοτούρες που μου προέκυψαν μέσα στην εβδομάδα.” απάντησε με­λιστάλακτα, αραδιάζοντας ένα σωρό αληθινά και υποτιθέμενα γεγονότα.

“Λυπάμαι ειλικρινά για τις ατυχίες σου και ... καταλαβαίνω, πως σου ήταν δύσκολο να επι­κοινωνήσεις μαζί μου, αλλά ... με το ραντεβού, τί θα γίνει;”ρώτησε εναγωνίως ο νεαρός.

“Κωστή μου, να με συμπαθείς, αλλά με καλούν στο άλλο τηλέφωνο. Θα κλείσω και θα σε πάρω σε δύο λεπτά!”

Ο νέος άνδρας άκουσε με απογοήτευση το κλείσιμο της επικοινωνίας κι' αναστέναξε. Ήταν η τέταρτη ή η πέμπτη φορά, που η συνομιλία του με τη Φαίη τελείωνε με τον ίδιο, ακριβώς απαρά­λαχτα, τρόπο. Ήξερε πως δεν θα του τηλεφωνούσε, ούτε σε δύο λεπτά, ούτε και όλες τις επόμενες μέρες. Του είχε γίνει σχεδόν βίωμα η αποδοχή αυτής της επαναλαμβανόμενης, “ευγενικής” απο­τροπής κι' αυτός ο έρμος δεν έλεγε να την αποδεχτεί, αλλά επέμενε να τηλεφωνεί, με κίνδυνο να θεωρηθεί μαζοχιστικό υποκείμενο, από την κοπελιά, πού ολοφάνερα του έδειχνε, με εύσχημο τρό­πο, την άρνηση της. Θεωρούσε, πως οι δεσμοί της φιλίας του με τη Φαίη είχαν γερό υπόβαθρο και δεν τολμούσε να την αμφισβητήσει, παρ' όλα τα αρνητικά μηνύματα.

Χρειάστηκε η συμβολή του Νίκου, του κολλητού του φίλου, για να βγεί από την αδιέξοδη διαδρομή του. Εκείνος, του απαρίθμησε ένα προς ένα τους κανόνες που απαρτίζουν την έννοια της φιλίας:

1. Ο φίλος αγαπά ειλικρινά τον φίλο και δεν τον σχολιάζει με άλλους.
2. Ο φίλος συμπαραστέκεται τον φίλο, σε όλες τις δυσκολίες.
3. Ο φίλος επιδιώκει να βρίσκεται παρέα με τον φίλο. Η λέξη “κολλητός”, αυτό εκφράζει.
4. Ο φίλος εμπιστεύεται μυστικά και κρυφές ενοχές του στον φίλο.
5. Ο φίλος ποτέ δεν προδίδει τον φίλο. Θυσιάζεται, όταν χρειαστεί, γι' αυτόν.

Πέρα από αυτούς τους κανόνες, όμως, του υπενθύμισε και την διαπιστωμένη και ανεπίδεκτη αμφιβολίας παραδοχή:

Ειλικρινής και άδολη φιλία δεν χωρεί σε άνδρα και γυναίκα, αφού στο βάθος της υπο­βόσκει η ερωτική έλξη, που και οι δυο τους αρνούνται να την παραδεχτούν! Και στην προ­κειμένη περίπτωση, το θύμα είσαι εσύ φίλε μου!

Ο Κωστής τον κοίταξε κατάματα. “Αληθινά αυτό πιστεύεις εσύ;”

“Και το πιστεύω και το εννοώ! Η λύση βρίσκεται στα χέρια σου. Σ' εσένα εναπόκειται να δώσεις τέλος σε τούτη τη δυσάρεστη κατάσταση. Σταμάτα τα τηλεφωνήματα και θα δεις πως όλα θα διορθωθούν.”

Τους δυο μήνες, που ακολούθησαν, ο Κωστής τήρησε στο ακέραιο τον λόγο του. Κανένα τηλεφώνημα στη Φαίη! Κι' όταν η διάθεση η καλή του ξανάρθε, έτρεξε γεμάτος χαρά στον Νίκο, τείνοντας του κάτι γραμμένο σε χαρτί.

Εκείνος το πήρε και διάβασε:

“Ο φίλος τον φίλο φιλεί και με τη γυναίκα ερωτοτροπεί!”

Η Γιώτα αποχαιρετά το Συνέδριο.wmv

Tsiknopempti converted

Ρίξε μια ματιά...: Προτιμάτε τα ελληνικά προϊόντα

Ρίξε μια ματιά...: Προτιμάτε τα ελληνικά προϊόντα

Γεύμα για την συνταξιοδότηση μου

11/02/2010 στην Ταβέρνα PLAZA στην πλατεία Σκρα της Καλαμαριάς

Facebook | Christophoros Pavlidis

Facebook | Christophoros Pavlidis

Γεύμα συνταξιοδότησης

ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ;

Θα πείτε φίλοι μου καλοί

πως έφτασε η ώρα, στο σπίτι μου ν' αποσυρθώ.

Ίσως να το πιστεύετε

πως έτσι και θα κάνω!

Λάθος!

Εγώ δεν δέχτηκα ποτέ το περιθώριο.

Ήμουν για χρόνια στη σκιά,

και τώρα στόχο έχω, να σας τρελάνω αισθαντικά!

Ανοίξτε μάτια και αυτιά,

ρουφήξτε, ηδονιστείτε,

με όσα έρχονται σε σας

από εμένα να χαρείτε!

Μη φανταστείτε,

τον τρελό του Λούνα – Παρκ,

πως έρχεστε να δείτε.

Ψυχούλες έχετε κι' εσείς

και τέρψη αναζητείτε.

Στοχεύω των ονείρων σας

τον κόσμο να ανοίξω,

σε δρόμους του παράδοξου,

που άγνωστοι σας είναι!

Κι' αν μπερδευτείτε σε αυτούς

και πίσω δεν ερθείτε,

μη χολοσκάτε άδικα και ματαιοπονείτε.

Έχει για τον καθένα σας

μια θέση που ταιριάζει,

στον κόσμο τον αλλόκοτο,

αιώνια για να ζείτε!

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΜΑΧΟΥ

Σαν ήμουνα μικρό παιδί, απέστρεφα το βλέμμα, όταν συναντιόμουν με ηλικιωμένους. Δεν οφειλόταν η αντίδραση μου, ούτε σε λόγους αντιπάθειας κατά των σεβάσμιων κατά τ’ άλλα γερόντων, ούτε σε αίτια που είχαν σχέση με τη δυσμορφία των χαραγμένων από τις ρυτίδες προσώπων τους. Κάποια ακαθόριστη, εσωτερική παρόρμηση με ωθούσε σε απόσταση από αυτούς, τους απόμαχους της ζωής.

Ο φόβος του περιθωρίου και η διαπίστωση του καθολικού γηρασμού, τόσο του προσώπου όσο και του σώματος, παρόλο που οι αισθήσεις έδειχναν να αρνούνται όλες αυτές τις ψυχοφθόρες, ορατές μεταβολές, ίσως να επέτειναν την αποστροφή!

Αλλά η ζωή δεν αλλάζει τους κανόνες της, όσο κι' αν αυτοί στέκονται ενάντιοι στις επιθυμίες μας και η ήττα φαίνεται αναπόφευκτη.

Κι' όμως, οι ρόλοι του παιχνιδιού μπορούν να αλλάξουν και τα αντικείμενα της φθοράς, από κομπάρσοι να γίνουν Πρωταγωνιστές! Και θα το καταφέρουν, αν αποδεχθούν τους κανόνες, αποβάλλοντας τη μοιρολατρία και το δέος του επερχόμενου, αναπόφευκτα, τέλους. Αντιμετωπίζοντας κατάματα την πραγματικότητα και παράλληλα, περιποιούμενοι το σώμα και εξυψώνοντας το πνεύμα με τέρψεις καλλιτεχνικές, θα παρατείνουν την δραστηριοποίηση τους στον Κοινωνικό ιστό, κερδίζοντας την εκτίμηση του.

Και πείτε μου! Ποια ωραιότερη εμπειρία υπάρχει, από το να δέχεσαι τον θαυμασμό και την αναγνώριση των νέων, για όσα εσύ μπορείς να τους προσφέρεις με την ωριμότητα σου;