ΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑΤΑ
Το τηλέφωνο ήχησε επίμονα για τρίτη φορά. Η Φαίη σήκωσε εκνευρισμένη το ακουστικό, έτοιμη να ξεφορτωθεί τον ενοχλητικό, όπως υπέθετε, πελάτη.
“Εφορία Καλαμαριάς. Παρακαλώ ομιλείτε”
“Φαίη μου, πολύ ενοχλημένη φαίνεσαι” ακούστηκε η γνώριμη φωνή του Κωστή, από την άλλη άκρη της γραμμής. “Ξέρεις ... σε πήρα για να σου υπενθυμίσω το σημερινό ραντεβού, που μου υποσχέθηκες.”
“Ωχού, εσύ μου έλειπες τώρα!” σιγομουρμούρισε με δυσφορία η υπάλληλος. “Αχ φίλε μου, σχεδόν το είχα ξεχάσει από τις σκοτούρες που μου προέκυψαν μέσα στην εβδομάδα.” απάντησε μελιστάλακτα, αραδιάζοντας ένα σωρό αληθινά και υποτιθέμενα γεγονότα.
“Λυπάμαι ειλικρινά για τις ατυχίες σου και ... καταλαβαίνω, πως σου ήταν δύσκολο να επικοινωνήσεις μαζί μου, αλλά ... με το ραντεβού, τί θα γίνει;”ρώτησε εναγωνίως ο νεαρός.
“Κωστή μου, να με συμπαθείς, αλλά με καλούν στο άλλο τηλέφωνο. Θα κλείσω και θα σε πάρω σε δύο λεπτά!”
Ο νέος άνδρας άκουσε με απογοήτευση το κλείσιμο της επικοινωνίας κι' αναστέναξε. Ήταν η τέταρτη ή η πέμπτη φορά, που η συνομιλία του με τη Φαίη τελείωνε με τον ίδιο, ακριβώς απαράλαχτα, τρόπο. Ήξερε πως δεν θα του τηλεφωνούσε, ούτε σε δύο λεπτά, ούτε και όλες τις επόμενες μέρες. Του είχε γίνει σχεδόν βίωμα η αποδοχή αυτής της επαναλαμβανόμενης, “ευγενικής” αποτροπής κι' αυτός ο έρμος δεν έλεγε να την αποδεχτεί, αλλά επέμενε να τηλεφωνεί, με κίνδυνο να θεωρηθεί μαζοχιστικό υποκείμενο, από την κοπελιά, πού ολοφάνερα του έδειχνε, με εύσχημο τρόπο, την άρνηση της. Θεωρούσε, πως οι δεσμοί της φιλίας του με τη Φαίη είχαν γερό υπόβαθρο και δεν τολμούσε να την αμφισβητήσει, παρ' όλα τα αρνητικά μηνύματα.
Χρειάστηκε η συμβολή του Νίκου, του κολλητού του φίλου, για να βγεί από την αδιέξοδη διαδρομή του. Εκείνος, του απαρίθμησε ένα προς ένα τους κανόνες που απαρτίζουν την έννοια της φιλίας:
- Ο φίλος αγαπά ειλικρινά τον φίλο και δεν τον σχολιάζει με άλλους.
- Ο φίλος συμπαραστέκεται τον φίλο, σε όλες τις δυσκολίες.
- Ο φίλος επιδιώκει να βρίσκεται παρέα με τον φίλο. Η λέξη “κολλητός”, αυτό εκφράζει.
- Ο φίλος εμπιστεύεται μυστικά και κρυφές ενοχές του στον φίλο.
- Ο φίλος ποτέ δεν προδίδει τον φίλο. Θυσιάζεται, όταν χρειαστεί, γι' αυτόν.
Πέρα από αυτούς τους κανόνες, όμως, του υπενθύμισε και την διαπιστωμένη και ανεπίδεκτη αμφιβολίας παραδοχή:
Ειλικρινής και άδολη φιλία δεν χωρεί σε άνδρα και γυναίκα, αφού στο βάθος της υποβόσκει η ερωτική έλξη, που και οι δυο τους αρνούνται να την παραδεχτούν! Και στην προκειμένη περίπτωση, το θύμα είσαι εσύ φίλε μου!
Ο Κωστής τον κοίταξε κατάματα. “Αληθινά αυτό πιστεύεις εσύ;”
“Και το πιστεύω και το εννοώ! Η λύση βρίσκεται στα χέρια σου. Σ' εσένα εναπόκειται να δώσεις τέλος σε τούτη τη δυσάρεστη κατάσταση. Σταμάτα τα τηλεφωνήματα και θα δεις πως όλα θα διορθωθούν.”
Τους δυο μήνες, που ακολούθησαν, ο Κωστής τήρησε στο ακέραιο τον λόγο του. Κανένα τηλεφώνημα στη Φαίη! Κι' όταν η διάθεση η καλή του ξανάρθε, έτρεξε γεμάτος χαρά στον Νίκο, τείνοντας του κάτι γραμμένο σε χαρτί.
Εκείνος το πήρε και διάβασε:
“Ο φίλος τον φίλο φιλεί και με τη γυναίκα ερωτοτροπεί!”
